Selamat Datang

Een waargebeurd reisverhaal.
Ben van Wijnen

Het echte vakantiegevoel begint, wanneer je het vliegtuig binnenstapt. Ik bedoel niet zo’n Nederlands vliegtuig, waar je bij terugkeer boerenkool met worst geserveerd krijgt. Nee, ik bedoel zo’n vliegtuig, waar je begroet wordt door lieftallige stewardessen in sarong met exotische muziek op de achtergrond.
Malaysia Airlines is zo’n ‘exotische’ luchtvaartmaatschappij.

Na een ontspannende vlucht met Malaysia Airlines stap je in de heerlijke föhn van de tropen. Ontspannen??
Ja, hoe wil je het anders noemen als je touroperator heerlijke stoelen heeft gereserveerd op een mooie plek in het vliegtuig, waar je bovendien nog een privé-tv hebt met een keuze uit 8 videokanalen, dat ook nog eens een spelletjescomputer is!!
Goed, je stapt uit op KLIA, pakt de koffers van de band en je wilt naar je hotel. Je ziet een rij wachtende taxi’s voor je en er stapt direct een chauffeur op je af die zegt, dat je rechts een kaartje kunt kopen. Boven het loket staat “Taxi Tickets”.

Hotel Istana Kuala Lumpur

Je gaat er op af en zegt: “Hotel Istana”.
De dame achter het loket antwoordt: “90 ringitt”!
Je spreidt negen briefjes van 10 ringitt voor haar uit en je krijgt een betaalstrookje. Hiermee loop je naar de taxi en even later word je naar Kuala Lumpur (KL) gereden. Een rit, die ongeveer drie kwartier duurt.

Moeilijk?? Welnee. Je bent niet voor niets in het Verre Oosten. Je bent wereldreiziger op weg naar een wereldstad in een sprookjesland. Anders had je beter een georganiseerd busreisje naar de Oostenrijkse Alpen kunnen nemen. Maleisië is zo’n land, waar je veel dingen zelf kunt regelen. Afspraken worden altijd nagekomen.

Wat opvalt, als je Kuala Lumpur binnenrijdt, zijn de mooie hoge gebouwen. De één is nog mooier dan de andere. Vooral de Petronas Towers (de hoogste ter wereld) hebben een opmerkelijke architectuur. Veel groen, vooral veel groen in Kuala Lumpur. Niet voor niets wordt het een parkstad of tuinstad genoemd. De komende dagen moeten we niet vergeten naar China Town en de Batu Caves te gaan!

Eenmaal aangekomen blijkt je hotel, ook nog eens voortreffelijk gelegen te zijn. In de "Golden Triangle" van KL. Nabij de “airconditioned shopping malls”.

En dan eventjes bijkomen van de reis……

Ik ontmoette kort voor mijn vertrek in Nederland een Maleisiër, die voor de New Strait Times werkt. Dit is het Engelstalige dagblad, die elke morgen in je hotel bezorgd wordt. Die man verzorgt de internetsite van deze krant. We raakten in gesprek en ik vertelde, dat ik naar op vakantie Maleisië zou reizen.
“Well, don’t forget to try our local food: Mac Donalds, Kentucky fried Chicken, Pizza Hut!”, grapte hij.
Dat willen we dus beslist niet, hoewel er genoeg van deze fastfood-restaurants in KL zijn.
’s Avonds is de keuze voor een restaurant dan ook heel moeilijk. Wat doen we? Indisch, Chinees, Maleis of Westers?? Er is volop keuze. We kiezen Chinees. De bediende, die ons naar het tafeltje leidt, vraagt: “Steamboat, sir?”
Dat hebben nog nooit gegeten, dus we kiezen “Steamboat”. Even later wordt er een Chinese fonduepan, gevuld met bouillon op tafel gezet en een schaal met allerlei soorten vis: gewone (kop, romp, staart gescheiden), inktvis, garnalen (grote, kleine), kip, beef, stukjes kwal (!), krab. Er ligt ‘een schepnetje’ naast ons bord. Er zijn schaaltjes gevuld met groente. Ik kijk vol afschuw naar de stukjes kwal.
De Chinees legt ons uit, dat je de vis eventjes in de hete bouillon moet doen, vervolgens in je kommetje en dan heerlijk opeten.
De bouillon kun je smaakvoller maken door er groente bij te doen.
“Wait, I’ll do it for you!’, zegt hij.
En daar verdwijnen enkele stukje vis in de bouillon. Een heerlijke geur verspreidt zich door het restaurant. Even laten schept hij met netje de overheerlijke vis eruit. Deze verdwijnt in het kommetje van mijn vrouw. Dan wordt mijn kom gepakt.
Ik zie een vissenkop en stukje kwal van het netje naar mijn kom glibberen.
Eigenlijk wil iets anders eten. Kan dat nog? Ik durf niet!
De Chinees kijkt mij aan. Ik zie hem denken…..”Heb ik die buitenlander eens eventjes lekker verwend door hem een heerlijke vissenkop en een smaakvol stukje kwal te geven……….”
Nu verdwijnt er óók nog mie in de bouillon.
Even sterk zijn. Gewoon doorbijten. Ik proef en …….jawel hoor! Ik wil nog wel meer. Wanneer alles tenslotte op is, behoor je de bouillon als soep op te drinken. Dat halen we echter niet: we zitten vol.

Doodmoe keren we naar het hotel terug om van een diepe slaap te gaan genieten.

Deze vakantie is weer goed begonnen. Bedankt,!!

Bustickets boeken is gemakkelijk:

Ben van Wijnen