Je kunt op Pangkor een jungle trekking naar het hoogste punt: Bukit Pangkor (330m hoogte). Door de jaren heen heb ik zelden gehoord van mensen, die deze trekking doen. Het is onduidelijk waarom, maar ik vermoed dat het komt omdat ze op de stranden van Pangkor willen genieten.
De jungle van Pangkor stond al een tijdje op mijn programma. Ik ga meestal alleen. En zo was het deze keer. Bij aankomst in Pangkor nam ik een taxi naar het begin van de jungle-trekking bij de nieuwe verbrandingsoven op het noordoostelijke punt van Pangkor. De eerste 50 meter zoals geplaveid, maar niet tot mijn plezier. Het beton is glad met algen en mossen. Gelukkig is het daarna een echt junglepad. Ik begon met wandelen. Al snel waren de geluiden van de "beschaving" achter me en wat er nog over was, was het geluid van de jungle. Ik zag veel wilde zwijnenpaden, niet ouder dan een paar uur.
Het begin
xx
Na een paar honderd meter was de eerste rustplaats te zien, maar die heb ik niet gebruikt. Als dit je eerste trekking is, wil je waarschijnlijk een paar minuten rust hebben. Het pad ging helemaal omhoog. Tot mijn verrassing vond ik enkele markeringen.
Er zijn verschillende van deze markeringen en ze zullen je veilig naar Bukit Pangkor leiden, de top van de hoogste heuvel op Pangkor. Na ongeveer 1,5 km kom je op een kruising. Links van je begint het pad af te dalen. Om naar Bukit Pangkor te gaan, ga rechts en blijf een tijdje behoorlijk steil omhoog. Er is een markeringssteen. Sterker nog, als je eenmaal aan de top bent, wat ongeveer 1 uur duurt (van de verbrandingsoven), bergopwaarts, heb je het gemakkelijkste deel gehad van de jungle-trekking bij Pangkor. Dat wil zeggen, als je besluit om de trekking naar Pasir Bogak te volgen, wat ik adviseer.
Bovenop Bukit Pangkor zijn er een paar kleinere paden die naar beneden gaan. Ik heb deze niet genomen, ik nam dezelfde weg naar beneden naar de kruising. Hier nam ik het pad naar beneden, naar Pasir Bogak. Denk nu niet dat het allemaal klaar is. In feite is het nog steeds meer dan 4 km wandelen naar Pasir Bogak. Je zou kunnen verwachten dat het vanaf hier gemakkelijker is. In het begin is het een heerlijke wandeling, je krijgt je adem terug. Na 300 meter krijg je je eerste uitdaging. Hier is een rustplaats, maar het pad is niet duidelijk. Als je eenmaal zit en rust, zie je het pad recht voor je, het draait van het pad waar je vandaan kwam, direct naar rechts en ... een heuvel op!Na het bereiken van de top is het eigenlijk meer een pas, je zult onderweg meer obstakels tegenkomen. Pas goed op waar je naar toe gaat, dat je niet wegglijdt.
Hoewel het grootste deel van het pad vanaf hier naar beneden gaat, is het verre van eenvoudig. Met niet meer dan ongeveer 1,5 km (tot het strand) te gaan, kom je op een punt waar het pad lijkt op te houden. Er is wat modder en een beetje water. Links van je is er een steile heuvel, waar een pad lijkt te zijn. Maar met dit pad ga je centrum van Pangkor en diep de jungle en de heuvels weer op. DOE DAT NIET. Bergopwaarts gaan, heb ik geprobeerd, maar dat is niet de oplossing te zijn. De paden zijn door de mens gemaakt, daarom zullen ze altijd proberen de makkelijkste weg te vinden.
Deze helling zanderig, glad en erg moeilijk. Dus liep ik een beetje terug, vlak voor een modderige poel en daar zag ik het: aan mijn rechterkant aan de andere kant bij een aardverschuiving, daar ging het pad verder. Nu wist ik waar ik heen moest, ik moest een manier vinden om daar te komen zonder enig risico.
Rechtdoor gaan is onmogelijk en aan de rechterkant waren overblijfselen van aardverschuivingen te zijn. Waar moet je heen? Vlak na het modderige poeletje, niet meer dan een paar meter groot, kon ik de aardverschuiving veilig passeren en me een weg banen door de jungle, na zo’n 15 meter was ik weer op het goede spoor. Op dit deel van de jungle-trekking bij Pangkor zijn er geen markeringen meer, je moet het hoofdpad volgen en het niet verlaten !!!
Net aan de rand van het bosreservaat vindt u rommel van bezoeken van mensen. Het is een lelijk gezicht. Lokale bewoners, hoogstwaarschijnlijk stropers op wilde zwijnen, laten hun rommel achter. Het was de enige rommel, die ik op de hele trekking vond.
Op verschillende punten werd het pad geblokkeerd door de jungle. Er komen niet veel mensen hier. Het was een matige afdaling, maar het ergste moest nog komen. De laatste paar honderd meter ging helemaal steil naar beneden. Op een zeker punt kon ik Pasir Bogak zien.
Nu liep het pad naar het noorden en leidde me naar de hangbrug, vanwaar ik gemakkelijk terug naar het strand kon lopen. De tocht had me 4 uur gekost.
