Neusapen verdedigen hun groep fel tegen indringers. Daarbij slaken ze een toeterend gebrul. De neus die gewoonlijk slap naar beneden hangt, staat bij het schreeuwen recht vooruit. Waarschijnlijk versterkt hij ook het geluid. Een verklaring voor de grote neus van het mannetje is seksuele selectie: volgens deze theorie zouden vrouwtjes een voorkeur hebben om te paren met een mannetje met een grotere neus, waardoor de apen met een grotere neus een grotere kans hadden om hun genen door te geven.
Ze leven in groepen van 10 tot 30 apen. Maar het lidmaatschap van een groep is niet voor eeuwig. De apen lopen geregeld over naar een andere groep.
Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben een uitgesproken neus. Die van de mannelijke neusaap is echter een stuk groter dan die van de vrouwelijke neusaap. Bij mannetjes is de neus groot en hangt ie naar beneden. Bij vrouwtjes is het eerder een stompneus. Kleintjes hebben een wipneus.
De staart wordt bijna net zo lang als de rest van het lichaam, 50 tot 75 centimeter. Mannetjes worden veel groter dan vrouwtjes.
De neusaap is tegenwoordig een bedreigde diersoort. In 1977 werden er in Sarawak nog zo'n 6400 neusapen geteld. Dat aantal is drastisch verminderd. Naar schatting leven er u nog zo'n 1000 in Sarawak. Verder komt de neusaap nog voor in Sabah (zo'n 2000) en op Kalimantan (Indonesisch Borneo). Hier schijnen er nog zo'n 4000 te leven.
Een volwassen mannetje weegt ongeveer 24 kilo. Twee keer zoveel als een vrouwtje.
Ze worden gemiddeld zo'n 15 - 20 jaar oud. De vijand van de neusaap
is het luipaard, de krokodil en de mens.
Tegenwoordig wordt veel bos gekapt voor oliepalmplantages, waardoor veel van het leefgebied van de neusaap en andere inheemse dieren
(o.a. orang oetan)is verdwenen. De grootste afnemer van deze palmolie is Nederland, maar ook Engeland importeerde veel. Ook wordt er op de neusaap gejaagd.
Met het verkleinen van hun leefgebied (habitat), verdwijnen ook de
neusapen.
|
