De honingbeer (of Sun Bear/ Zonnebeer) leeft in Zuidoost Maleisië. Hij komt ook voor op Borneo en in beide gebieden is het een bedreigde diersoort, doordat zijn woongebied steeds kleiner wordt. Dit gebeurt doordat ze mens bomen kapt en grote stukken land verbrand voor de landbouw/ plantages.
Hij leeft in het laagland, bedekt met regenwouden. De honingbeer is een kleine zwarte tot donkerbruine beer met witte tot gele vlek op zijn borst. De vacht is opmerkelijk kort en glad. Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit vruchten (wanneer het seizoen daar is), planten, insecten (ook larven), eieren en honing. Uit onderzoek is gebleken, dat de honingbeer meer dan 100 verschillende vruchten eet.
Honingberen kunnen erg goed klimmen en zijn dol op honing. Met hun sterke klauwen breken ze een bijennest open en likken de honing met hun bijzonder lange tong op. Ook een termietenheuvel staat graag op hun menu. Met hun lange tong kunnen ze gemakkelijk bij de honing en de mieren.
De korte snuit heeft ook een heldere kleur, meestal geel of oranjeachtig. Deze gelaatskleur strekt zich meestal tot boven de ogen uit. De oren zijn klein en rond.
Karakteristiek zijn verder de grote gebogen klauwen en de onbehaarde voetzolen. Doordat ze goede, scherpe klauwen hebben, kunnen ze goed klimmen. Ze brengen dan ook het grootste deel van de dag in de bomen door.
Het grootste deel van de dag brengen de honingberen in de boom door. Onderzoek heeft uitgewezen, dat honingberen het hele jaar door hoofdzakelijk dag- en schemerdieren zijn. Ze worden ongeveer een half uur voor zonsopgang actief en blijven dat tot 2,5 uur na zonsondergang.
xx
Beren leven meestal alleen. Hun woongebied beslaat ongeveer 4 vierkante kilometer. Ze komen wel in elkaars gebied. Een zwangere honingbeer krijgt maximaal 3 jongen. Deze blijven 1 à 2 jaar bij hun moeder.
Een volwassen dier kan een lichaamslengte van 120 tot 150 cm bereiken en een gewicht van tussen de 50 (vrouwtjes) en 60 kg (mannetjes). Daarmee is de Maleise beer één van de kleinste vertegenwoordigers onder de beren.
Doordat de honingberen worden bedreigd met uitsterven , probeert men ze te vangen en naar een reservaat over te brengen. Er zijn verschillende kleine reservaten op Borneo.
Ondanks het feit dat de honingbeer één van de kleinste onder de beren is, is hij wel degelijk gevaarlijk. De honingbeer is waarschijnlijk de meest agressieve beer en zal
onverwachts aanvallen. Ze hebben ook de grootste hoektanden van alle beren, hoewel hun dieet veel minder vlees bevat, dan sommige van hun neven. Hun hoektanden zijn gespecialiseerd in het scheuren van vlees, maar honingberen eten niet bijzonder veel vlees. Zij gebruiken hun scherpe hoektanden als wapen, of als instrument om boomschors los te rukken om zodoende bij insecten te kunnen komen. Hun sikkelvormige klauwen kunnen wel 6 centimeter lang worden. Geur is
hun belangrijkste zintuig. Hun gezichtsvermogen is veel minder.
Het is duidelijk, dat boeren de honingbeer als een gevaar zien voor hun oogst. Zij verbouwen namelijk ook fruit (bananen, kokosnoten,
cacaobonen e.d.). Boeren zijn voor meer dan 80% afhankelijk van hun oogst en honingberen brengen schade aan de oogst toe. De schade is dan groot voor de boer. De palmbomen gaan dan dood.
xx
Men heeft geprobeerd om de stam van de boom te omwikkelen met metalen huls van 1 - 1½ meter hoog. Het is zo deels gelukt, om de honingberen te ontmoedigen. Ze zijn dus niet geliefd bij boeren. In Sandakan bevindt zich het Bornean Sun Bear Conservation Centre (BSBCC), dat vlakbij het Orang Oetan Opvangcentrum van Sepilok ligt. Hier kun je 28 honingberen, die ondergebracht zijn in 2 gebouwen. Zij worden hier opgevangen.
Andere naam
Honingbeer, Zonbeer, Zonnebeer, Maleise
beer
Wetenschappelijk
Helarctos malayanus; Ursus malayanus
Engels
sun bear; Malayan sun bear; Malay bear;
honey bear; dog bear
Verspreiding
Zuidoost-Azië, inclusief Borneo en Sumatra
Leefgebied
laagland bedekt met regenwoud
Voedsel
vruchten, eieren, insecten, kleine
gewervelde dieren, honing, planten
