VISIT
 
MALAYSIA

 
Sabah
-- Afstanden op Sabah
-- Bussen op Sabah
-- Kota Kinabalu
-- Kudat
-- Kunak
-- Lahad Datu
-- Layang Layang
-- MASwings
-- Mount Kinabalu
-- North Borneo Railway
-- Pulau Banggi
-- Pulau Berhala
-- Pulau Dinawan
-- Pulau Kapalai
-- Pulau Lankayan
-- Pulau Libaran
-- Pulau Mantanani
-- Pulau Mataking
-- Pulau Pom Pom
-- Pulau Sipadan
-- Pulau Tiga
-- Sabah
-- Sabah - Annelies
-- Sandakan
-- Semporna
-- Sukau
-- Tawau
-- Turtle Island
 
Algemeen
Jungle
Kuala Lumpur
Penang
Langkawi
Melaka
De Eilanden
De Highlands
De Westkust
De Oostkust
Johor
Kedah
Kelantan
Labuan
Negeri Sembilan
Pahang
Perak
Perlis
Sabah
Sarawak
Selangor
Singapore
Terengganu
Kids Club Maleisië
Auto/Bus/Trein
Hotels Reserveren

Rondreis Maleisië
Links
Contact
 



 

MOUNT KINABALU
Een verslag van de beklimming van Mount Kinabalu

"De klim start in het hoofdkwartier van het Kinabalu National Park op 1500 meter. Daar krijg je eerst te horen wanneer je de berg niet op mag. Ook mijn astma valt daaronder. De dag daarvoor heb ik veel op internet gezocht over hoogteziekte en de combinatie met Astma. Op zich geen grote problemen. Alleen wel een verhoogd risico op een astma-aanval. Ik heb maar besloten om niks te melden, rustig aan te doen en extra goed op te letten. Wel heb ik die avond ervoor nog extra medicatie ingekocht."

Mount Kinabalu.

 

De vlucht verliep volgens schema en om half elf waren we in Kota Kinabalu. We (Wil en ik) namen, samen met nog iemand, een taxi en werden voor hotel Full Hua afgezet. Na drie kamers te hebben bekeken, namen we de luxe, met raam en koelkast, voor 70 ringit.
Het uitzicht bestond uit de achterkant van twee flats, met elkaar verbonden door een golfplaten dak op de eerste verdieping. Boven elk raam zat een afdakje. Op elk afdakje en op het golfplaten dak lag het afval van de verdieping erboven, er zaten maar in enkele kozijnen ruiten en de gordijnen bestonden uit handdoeken of stukken karton. De balkons hingen vol met wasgoed (altijd). Op straat zagen we, wanneer het donker was, de ratten rond lopen en het vuilnis lag overal verspreid. Naast het hotel was een restaurant, “Soon Fatt”.

De groente en de kip werden voorbewerkt op de stoep van de straat waar ik over zojuist over schreef.
We hebben daar niet gegeten. Het hotel was prima en we hebben er in totaal vier nachten geslapen.
De rest van deze dag hebben we besteed aan het boeken van overnachtingen bij en in het Mount Kinabalupark.

  Toen we de volgende dag om half tien bij het busstation kwamen, stormden er een troep aasgieren op ons af. Dit zijn Filipino’s, die ingehuurd worden om passagiers te ronselen voor een busmaatschappij.
Ze zijn allemaal het beste en het snelst, zijn even duur en vertrekken op de zelfde tijd.
Wil liet zich overhalen om met een bus te gaan, die een half uur eerder vertrok, zo zei de man, maar dat was gelogen, want éénmaal in de bus gezeten vertrok hij maar 5 minuten eerder. Het was een mooie reis, die twee uur duurde en door de bergen ging. Lekker kijken dus.
We werden afgezet voor het Mount Kinabalu park en liepen de laatste 500 meter naar de Rina Ria lodge. Hier hadden we een kamer, keukentje, douche/wc en een balkon met uitzicht over het dal, heel sober, maar allemaal voor 60 ringit.

 

In de middag zijn we de klimvergunningen gaan regelen voor de beklimming van de Mount Kinabalu.
De volgende dag vertrokken we, om negen uur, na een uur wachten voor de kaartjes en de gids.

Steiler dan we dachten!
|

In het begin liepen we flink door, we houden niet van getreuzel, zeiden stoer, maar al na 2 km kwam de man met de hamer. Het was toch een stuk steiler dan we dachten en door de warmte was het zwaarder lopen dan in de alpen. Daarbij had ik nog nooit met een rugzak van 7 kilo gelopen.
Na elke kilometer staat een prieeltje met wat bankjes, daar ben je dan heel dankbaar voor.

Na 4 km begon het hijgen, de lucht werd ijler. De laatste twee kilometer vond ik hard werken, Wil moest me echt naar de top praten.
We hebben er 4,5 uur over gedaan, wat een redelijke tijd is. Bij de berghut gekomen, op 3300 meter, hebben we slaapzakken gehuurd en zijn naar de slaaphut gestrompeld, die nog weer 5 minuten verder naar boven lopen was.

Daar zijn we lekker gaan douchen en thee drinken. Tijdens het thee drinken werd ik niet lekker, misselijk, duizelig en hoofdpijn.

Ik ben snel op bed gaan liggen en hoorde toen in de gang een begeleider van een groepje jongeren vertellen dat ze nu niet moesten gaan slapen, maar heel veel gaan drinken en flink eten.
Voor de hoofdpijn moest je een paar paracetamol tabletten nemen. Dit heb ik ter harte genomen en meteen de halve zak pinda’s leeg gegeten en een liter water gedronken met twee paracetamol.
Hierna knapte ik op en om vijf uur zaten we in het restaurant van de berghut aan een heerlijke rijsttafel.


We gingen vroeg op stok, want om twee uur moesten we alweer opstaan voor de rest van de klim, teneinde de zonsopkomst te zien vanaf de top.

Eindelijk rust..........
|


Al bent u geen ervaren bergbeklimmer dan kunt u toch met de nodige conditie de top van de Mount Kinabalu, de hoogste berg van Zuidoost-Azië bereiken. Het is de moeite waard om onderweg te genieten van de prachtige natuur en uiteindelijk beloond te worden door een schitterend uitzicht. U kunt ook kennis maken met de schitterende flora en fauna in de jungle rond het hoofdkwartier van het Kinabalu National Park. Deze ervaringen mogen zeker niet ontbreken op uw reis door Maleisisch Borneo!
Van Verre Reizen organiseert voor u individuele reizen op maat naar Maleisië. Van Verre Reizen is reisspecialist voor maatwerkreizen naar Azië, met een groot reisaanbod naar Maleisië. Kwaliteitsreizen met goede prijs-kwaliteitsverhouding. Alles kan! U geeft uw wensen aan, wij stellen uw unieke Maleisië reis samen. Bekijk onze Maleisië reizen op onze website. Maatwerk: uw eigen route door het prachtige Maleisië.
 

|
Het touw.........
|

x

Om kwart voor drie, na een kop koffie, een broodje en weer twee paracetamol, liepen we achter onze gids aan voor de laatste 2,7 km.

De gids gaf het tempo aan en we liepen langs een wit touw over de rotsen.
Hij liep in een heel langzaam tempo en daardoor ging het zo goed, dat we in iets meer dan twee uur op de top stonden, zonder te rusten.
Het was helder en volle maan en een graad of 10.

Wat voelde ik me trots, dat ik daar stond, op 4100 meter. Doordat we zo snel hadden gelopen, moesten we nog een uur wachten voordat de zon op kwam. We trokken ons regenpak aan tegen de kou, daardoor was het goed te doen. Om half zes kwamen de wolken, om zes uur was het helemaal bewolkt en zagen we geen zon opkomen. Jammer hoor. Het uitzicht was prachtig, je voelt je op het dak van de wereld en alle strijd om er te komen is het zeker waard geweest.
 

Dan komt uiteindelijk toch de terugtocht, eerst weer naar de slaapzaal, de spullen ophalen en ontbijten, daarna de slaapzakken terugbrengen en nog eens koffie drinken en om negen uur op weg naar beneden.


Achteraf gezien was dit het zwaarste stuk, een enorme belasting voor je knieën. Onderweg kregen we ook nog regen, waardoor het soms nogal glibberig was. Niettemin waren we om één uur weer beneden, moe maar voldaan, zoals ze zeggen.

We werden weer met de bus naar de uitgang gebracht en zijn verder gereisd, met de snelbus, naar Kota Kinabalu.
We moesten elkaar de badkuip in hijsen, het hete water was verrukkelijk.
Na een “tukje “ van twee uur hebben we het nog opgebracht om ergens te gaan eten, daarna sliepen we het klokje rond.

Uitzicht halverwege Mount Kinabalu

 

 

 

   Hanneke van Vemde

Web Analytics Made Easy -
StatCounter

  

Web Analytics Made Easy -
StatCounter
Gemakkelijk Bustickets online bestellen:

  

 

 

Web Analytics Made Easy -
StatCounter
Copyright © 2001 - 2024 WINT All Rights Reserved. | Privacy Policy | Facebook: https://www.facebook.com/malaysite